V Strom 1o5o w mojej ocenie, gabarytowo bardziej pasuje mi do klasy 8oo, tam gdzie grał nasz Tiger, czy Crosrunner albo Gs 85o. Jest tak zawieszony pomiędzy nią, a segmentem 12oo. Są gusta i gustawy, ale wizualnie, w stosunku do poprzedniego modelu DL 1ooo nowy V Strom trafia w mój gust. Widać, że projektanci mieli inspirację i dobry pomysł na projekt. 1o5o nie sprawia wrażenia, jakby został naprędce sklecony ze sterty starych części i owiewek leżących dotychczas w zaplombowanych od lat magazynach w hamamatsu.

     Do jazdy otrzymałem wersję podstawową na lanych kołach oraz bez rozbudowanego imu, bez tempomatu oraz bez regulacji wysokości siedzenia i z żarówkowymi wielkimi kierunkowskazami pamiętającymi ostatnie wypusty wspomnianego Bandita. Egzemplarz został dodatkowo doposażony w hanbary, górne gmole oraz niewielki kufer. Kolor nadwozia - biało czarny, z doklejonymi na baku cyframi 1o5o. Motocykl wygląda niepozornie, a jakość wykonania raczej nie należy do segmentu premium. 

     Suzuki otrzymałem na półtorej godziny i szczerze sądziłem, że jazda ta nie wniesie zbyt wiele nowego w moje plany. Że muszę ją po prostu odklikać po to, aby bardziej przekonać się do innej opcji, tak dla świętego spokoju rozwiać wszelkie wątpliwości.

      Od pierwszych metrów jasnym dla mnie stało się, że byłem w dużym błędzie.

      Dla osoby o moim wzroście 178cm, pozycja na motocyklu jest wzorowa, mimo, że kanapa w pierwszym kontakcie wydaję się nieco twarda. Siedziałem " na motocyklu" z górną linią zbiornika paliwa jedynie trochę wyżej lini pępka. Plus szeroka kierowca i łagodny kąt ugięcia kolan - to powodowało, że czułem nię na nim niezwykle wygodnie, a zarazem aktywnie - taka pozycja zachęcająca do wygłupów.

      W wygłupianiu się na drodzę w żaden sposób nie próbuje przeszkadzać widlasta dwójka zamontowana w aluminiowej ramie. Ride by wire i powiększone przepustnice powodują, że silnik jest niesamowicie responsywny. Jego moment obrotowy został nieco osłabiony w dolnej partii obrotów względem poprzednika, natomiast wzmocniony w środku i na górze. Wprowadzone w ten sposób zmiany, spowodowały, że z miajsca zakochałem się w tej jednostce. Ilość drgań i wibracji moim zdaniem ograniczono do minimum, przy gwałtownym przyspieszaniu widać było lusterka (w tej wersji z poprzedniego modelu, kwadratowe i wzorowane pewnie na tych ze starych samochodów dostawczych) i widać nawet co było w lusterkach. Podczas przyspieszania z fałki wydobywa się soczysty bulgot, a przy jeździe ze stałą prędkością powiedzmy 120km/ jest cicho. Czyż to nie jest idealne dla turystyka połączenie fonetyczne?

     Plusem tej jazdy było to, że odbywałem ją w swojej okolicy. Przeciorałem 1o5o przez większość winki pamiętających jeszcze szaleństwa na starej, dobrej Laluni. Bardzo mocne hamulce i zawieszenie, które zbytnio nie nurkowało (a można by jeszcze utwardzić) i fajna, kozacka pozycja przypominały mi parokrotnie tamten, dawno już sprzedany motocykl. Z tym, że to wszystko dzieje się z miejszym udziałem wiejącego wiatru - w sztormiaku szyba b.dobrze chroniła przed jego naporem (miała też mały deflektorek)

     I właśnie to chciałbym, aby było clue mojej recenzji - nowy V Strom może być turystykiem przypałowym. Czyli takim, którym gdy akurat nie jedziesz z plecaczkiem i kuframi w trasę, możesz wyskoczyć wieczorem na winkle i na prawdę mocno i ekscytująco dać po garach. Okej, niby każdym możesz wyjechać wieczorem i dać po garach - ale tutaj przez te kilka, kilkanaście, czy kilkadziesiąt winki i poprzedzających je prostych zapomnisz zupełnie, że jedziesz turystykiem.

     Skręciłem też na mały ofroad polnymi drogami i tutaj też same pozytywne wrażenia. Nic nie stukało, nie pukało motor szedł jak dzik po koleinach. Wyższy moment z dołu widlastej jednostki dał mi porównanie do Tigera 8oo w takich warunkach - 107mnio konna fałka o wiele lżej ruszała z rozpadlisk, zagłębień, dużo łatwiej było zawrócić motocyklem w ciasnych, dziórawych nawrotach. W tych manewrach pomagało mi swoją wspaniałą pracą leciutko dzialające hydrauliczne sprzęgło z regulowaną klamką.

      Na asfalcie 1o5o miał tą wspaniałą cechę, którą miał 21 kilogramów lżejszy Tiger, szedł bowiem za ręką jak głupi i można było rzucać nim po pasach ruchu jak zabawką. Tej cechy właśnie nie odnalazłem rok temu w Dl 1ooo'cu, a jest ona dla mnie jedną z kluczowych przy dynamicznej, przypałowej jeździe.

      I na tym właściwie mogę zakończyć to podsumowanie. Po jeździe miałem takie odczucie, że 1o5o jest w każdej dziedzinie lepszy od naszego Tygryska, i to nie tylko ze względu na upływ czasu i związany z nim postęp technologiczny. Moto Guzzi V85TT także jest nowym motocyklem, a V Strom w mojej ocenie dosłownie miażdży go w każdym aspekcie związanym z samą jazdą.

      Kiedy odbierałem moto tripmaster1 wskazywał po poprzednich testujących spalanie na poziomie 5,2 z dystansu 1800km. Po mojej przejażdżce spalanie skoczyło na 6,3. To dlatego, że bawiłem się  nim niesamowicie. Wszystko mi pasowało, nawet brak kolorowego wyświetlacza tft mi nie przeszkadzał.  Te "zegary" i całe moto, gdzieś tam skojarzyło mi się z surowością Tenere 7oo, chociaż tamten motor  jest już zupełnie goły elektronicznie. Kokpit sztormiaka jest wąski i oferuje dobrą widoczność przed motocykl, na asfalt, co pomaga w agresywnym lataniu i ciasnych manewrach.

     Tyle. Rozkminka teraz jest potężna. Cena podstawowej wersji to 51k. Do tego trzeba by dołożyć handbary, gmole, ledowe kierunki, płytę z kufrem żeby to moto jakoś wyglądało. Suzuki daje w promocji obecnie 1500zł na akcesoria. Czyli całość wyjdzie 54500zł. Kupa siana, lecz to tyle kosztuje Gs z 2017go, który ma najechane 30 tysięcy. Można poczekać na przecenę rocznika w Suzuki, ale to pewnie będzie gdzieś listopad-grudzień. Tymczasem koncepcja używanego Gs'a coraz mniej mnie przekonuje i cała akcja nieco się komplikuje, jest trudniej niż myślałem. Jednakże reasumując to perypetie, to ciekawa i ekscytująca jest ta faza poszukiwań i w sumie to nie mam na co tu narzekać.

     Konkluzja na koniec. Trzykrotnie złapałem się na tym, że nie zauważyłem, kiedy licznik w zabudowanym przekroczył grubo setę na godzinę. Wszystko fajnie, ale od takiego właśnie stylu jazdy uciekałem z czarnej Laluni, bo żyję z prawka i nawet trzy miesiące bez niego, to dla mnie poważny problem. Czyżby jednak czas zakręcił małą pętelkę i powracam do myślami starych przyzwyczajeń, czy może to tylko taka chwilowa fascynacja? Tigerem super się jeździło, nie czułem braku mocy jadąc solo i tej setki w zabudowanym łatwiej było mi przypilnować. Odpowiedziałem potem o tych przekroczeniach na V Stromie kumplowi, który  jeżdzi zrywnym Tigerem 1050.

      - ja też tak mam w swoim - odpowiedział.

        po czym zastanowił się chwilkę, spojrzał z ukosa  i dodał: - a to nie jest dobre.