W poprzednim wpisie latałem sam w  koło komina dopadłwszy motocykla, jak narkoman na ciężkim głodzie. Za to dzień później, w sobotę, umówiłem się z Bartkiem przy jego motocyklu, na parkingu strzeżonym w sąsiednim mieście. Bandit, którego kupił od Sławka, za moim pośrednictwem znowu wylądował pod gołym niebem, w chłodzie i wilgoci, miedzy rdzewiejącymi w ciszy, zmęczonymi ciężarówkami.

    Przyjechałem nieco wcześniej dla pewności uzbrojony w pompkę i skromny prezent dla świeżego kierowcy : pół litra oleju Motul 5100 do Bandziora, który to znalazłem u siebie w jakimś starym kartonie. W kołach motocykla ubyło po pół atomosfery lecz zalany przez Sławka dwa lata temu olej nie wymagał jeszcze dolewki, chociaż jest już zbyt czarny i zbyt rzadki jak na mój gust.

     Bandit odpalił od dotyku, z nieco za mocno ociągniętą dźwigienką ssania i zagrał mocno na poobijanym Dominatorze, niezadowolony z zimnej wspinaczki na za wysokie obroty. Po krótkiej chwili, gdy Bartek wbijał mu jedynkę na wyciągniętej kosie, zgniewany motocykl zagasł oskarżycielsko. Kiedy obserwowałem niezgrabne, niewprawne ruchy swojego koleżki przy ruszaniu i próbie wykołowania na alejkę wyjazdową, cofnąłem się nieco w czasie. Ten sam motocykl i znowu kolejny, niebezpieczny dla jego mechanizmów nowicjusz, taki jak ja, lata temu zasiadający na jego kanapie.

    Stary olejak z Hamamatsu dzielnie znosi swój ciężki żywot.

    Teraz dopiero, kiedy już od dawna do mnie nie należy, wiem czym jest grzechocząca praca jego przerysowanego pieca, kanciasto wystającego poza obrysy stalowej ramy. Kiedyś, jeszcze jako jego właściciel dużo tym czytałem, ale w ogóle tego nie rozumiałem - dopiero nowsze motocykle o smukłych jednostkach napędowych nauczyły mnie rozpoznawać i rozumieć ten magiczny dla pasjonata dzwięk.

    Bandit skręca w prawo na główną ulicę, niezgrabnie, po kwadracie, a ja za nim - w chmurze gęstej pary z jego układu wydechowego. W białych obłokach majaczy trzecia już tablica jaką widzę na jego ogonie, tym razem zaczynająca się literami SG. Ledowe stopy akcesoryjnej, białej lampy, którą kiedyś założyłem w miejsce oryginalnej, błyskają co chwilę, a ja szybko go wyprzedzam - Bartek zamula niesamowicie, jedzie niepewnie, ostrożnie, porusza się krótkimi skokami.

     Dogadał ze mną, że jak się pały po drodze nawiną, to ja się zatrzymuję a on udaje głupa i przelatuje dalej. Prawko zdał trzy dni temu i w kieszeni ma jedynie złożony w kostkę papier z pozytywnym wynikiem  egzaminu. Powoli wylatujemy za miasto, a ja wspominam sobie swoją pierwsza trasę na motocyklu, de facto egzemplarzu, który obecnie niemrawo snuje się za mną.

     Staram się toczyć niespiesznym tempem, biorąc poprawkę na Bartka, który jest w swojej pierwszej samodzielniej trasie na motocyklu i domyślam sie, że może to być dla niego wydarzenie sporego kalibru. Przebijam jednak z przyzwyczajena na przód peletonu samochodów pod czerwonym światłem, obserwując w lusterku jak Bartek niezgrabnie drobi nogami po ziemi, próbując przemieścić się między autami. W mroźnym powietrzu dochodzi mnie ryk zgniewanego olejaka, kiedy jego kierowca wykręca za duże obroty tocząc się wolno na połsprzęgle.

     Siedzimy na kawie po pierwszym zmarznięciu, i wtedy dopiero widzę jak mocno kumpel wkręcił się w temat motocykli, co znając go nie było dla mnie aż tak oczywiste. Już planuje montaż kolejnych akcesoriów, jednocześnie wybiegając w przód, pytając, co mógłbym mu polecić na następny motor. Totalnie nie wiem co mam odpowiedzieć, zatkany niemożnością przekazania w paru zdaniach tak indywidualnej kwestii, jak drugi motocykl. Korzystając z własnego doświadczenia mówię mu tylko, żeby odpuścił sobie na razie wszystkie te akcesoria, następne sprzęty i skupił się na samej jeździe, na nauce techniki, a wtedy tajemna wiedza sama do niego przyjdzie. W tej kwestii ciężko przeskoczyć stopnie wtajemniczenia, przejść od razu na najwyższy level.

     W drodze powrotnej zatrzymujemy się na stacji benzynowej. Bandzior przerywał i trzeba było przekręcić kranik na rezerwę. Gdy zbiornik wypełnia sie paliwem, ja schylam się pod motocykl i odczytuje z dot'u, że naciągnięte na felgi pirelli diablo z pozornie nienajgorszym jeszcze bieżnikiem, pochodzą z początku 2013 roku. 

     Stojąc potem przy motocyklach na parkingu koło stacji obgadujemy, jakie jeszcze inwestycje czekają naszego neofitę wczesną wiosną. Opony, olej, filtry, regulacja zaworów, prostowanie przedniej felgi - to konieczne podstawy, na które musi przygotować następne pliki szeleszczących banknotów. Motocyklizm nie jest tani - podrdzewiały, siedemnastoletni jednoślad, ciuchy z średniej i niższej półki, koszty prawa jazdy, to wyniosło już w tym konktetnym przypadku już z 8 tysięcy, a jak widać, to jeszcze nie koniec wydatków mojego znajomego.

    W drodzę powrotnej często zwalniam za zakrętami czekajac cierpliwie na czarny kształt z okrągłą lampą. Nie jestem jednak zirytowany - pamiętam jak to ze mną było na początku i cieszę się, że kumpel nie przegina, nie kozaczy, że czuje respekt do potęgi motocykla i bardzo ostrożnie próbując drzemiącej w nim mocy - wielki, dorosły chłop onieśmielony dwoma małymi kółkami i wąską kierownicą.

     To dobrze wróży na przyszłość.