Nagle dość mocno się ochłodziło. O ile wczoraj wieczorem wyjechałem jeszcze w butach z perforowanej sztucznej skory to dziś już nie ryzykowałem. Termometr o ósmej rano wskazywał jeden stopień. Wyciągnąłem z szafy swoje stare, rozdeptane turystyczne Franki Thomasy i założyłem dwie pary technicznych skarpet. Pod skórę poszedł puchowy bezrękawnik a pod kachol polarowa, narciarska kominiara z pełnym noskiem i do tego wygnieciony kołnierz z windstoperem. Zbiegłem szybko w dół odrapanej klatki schodowej i znalazłem się na lodowato mrożnym powietrzu pośród anonimowego blokowiska jakich wiele. Swieciło słońce a na asfalcie leżały zółte i czerwone liście. Na rzędach ciasno zaparkowanych samochodów skrzył się biało mleczny szron.

      Jakie te stare buty są wygodne. Jakie miękkie. Wiem, słabo pewnie chronią, ale jak przyjemnie się w nich chodzi, nie to co w sztywnych ala sportach. Dreptając tak radośnie zauważam, że chyba są ciut jakby za duże...dziwne, że nigdy wcześniej nie zwróciłem na to uwagi. To były moje pierwsze buciory, kupione już używane, lekko podniszczone, na pierwszy motocykl - jedyne o czym wtedy myślałem to żeby na niego wsiąść i jeżdzić na nim od rana do wieczora. Nie zauważyłem nawet, że buty są ciut za duże. Ciekawe czego jeszcze nie zauważyłem, a co może objawi się póżniej, w miare upływu kolejnych sezonów.

     Dziwię się na początku każdej jesieni tym motocyklistom, którzy tak szybko kończą sezon. Wiem, opona już nie sklei, na ulicach liście i inne brudy, zwierzyna wychodzi i tak dalej. Ale chyba głównym powodem jest zimno. No bo jak nie zainwestujesz w grzane manetki i wyjedziesz w zwykłej, cieńkiej kominiarce pod kaskiem no to nie oszukujmy się - przy temperaturze bliskiej zeru, chcąc leciec np. poza miastem ciągiem 120-140 km/h... za pół godziny wrócisz z płaczem. Skostniałą łapą ledwo wrzucisz sprzęgło a od lodowatego wiatru zacznie Ci sią pierdolic w głowie. W tym sensie, że ja kiedyś pod koniec tak wymarzłem, że musiałem spojrzeć w dół gdzie jest dżwignia zmiany biegów bo nie umiałem w nią butem trafić. Przy wychłodzeniu lawinowo spada sprawność umysłowa. Jak do tego nie posiadasz pinlocka to tak zaparujesz garnek od środka, że ledwo ogarniesz gdzie masz jechać - by cokolwiek zobaczyć będziesz otwierał szybkę, aż Ci zamarzną zatoki a z nosa tak polecą smarki, że nie nadążysz ich wciągać z powrotem. Co....nie jest tak ?

     Jesień to czas fajnej, luzackiej jazdy. Ponieważ opony nie kleją jeżdżę dużo spokojniej. No i wolniej, żeby tak nie wiało. Jest czas na spokojnie rozejrzeć się do okoła. A w okół robi się naprawdę zajebiście, zapachy butwiejących liści, kolory złotej jesieni. Jadę ostrożniej, także dlatego, że gruby ubiór nieco krępuje mi ruchy, praktycznie ledwo głową kręcę. Mimo tych upierdliwych ceregieli z ubiorem nie umiem za wcześnie rozstać się z motocyklem. Mam nadzieję, że w listopadzie a nawet w grudniu trafi się parę suchych weekendów. Jedyne co mi potrzebne to suchy asfalt. Mam ciepłe zimowe rękawice z gore-texu, które dostałem kiedyś od kumpla. Na palcu wskazującym prawej ręki wykwitła spora dziura pod koniec zeszłego sezonu, że aż palec mi wychodził, ale Aga wszyła mi tam wstawkę z polaru, a ja resztę przetarć pokleiłem powertapem. Te stare rekawice z Alpinestarsa są tak ciepłe i wygodne, że nie wyobrażam sobie się ich pozbyć. W zestawieniu z grzanymi manetami tworzą duet, którego nie pokonała jeszcze żadna temperatura, nawet minus osiem stopni - mam nadzieję, że kiedyś spróbuje jazdy w jeszcze niższej temperaturze. Jest to niestety dosyć trudne, bo przeważnie w takiej pojawia się już śnieg. Po śniegu i lodzie jeżdziłem tylko raz w życiu odwożąc Bandita do zimowalni po swoim pierwszym sezonie. Oby nigdy więcej bo było to dosyć traumatyczne przeżycie i o mało bym nie wyglebił - popełniłem typowy błąd i normalnie próbowałem hamować przodem . Ci goście, którzy jeżdżą na elefantentreffen - to dla mnie prawdziwi bohaterowie na motocyklach. Muszą mieć sporo jakiś swoich obcykanych myków i extra sprzęt, no bo jak myślicie - jest ktoś kto wsiądzie na mocną szlifierkę obutą w sportowe gumy i bez przewrotki zrobi tysiąc kilo po lodzie i śniegu ? Teoretycznie to prawie wszystko jest możliwe, ale śmiem w to wątpić.

     Dziś był taki dzień, że wszystko grało. Są takie dni, że nic mnie nie uwiera, jeżdzi mi się po prostu idealnie, nic mi nie przeszkadza, nic nie potrafi zburzyć dobrego nastroju. To był właśnie taki dzień, taki w którym ciężko mi było zejść z motocykla i zakończyć jazdę. Mam takią dyżurną cukiernie w małej miejscowości pośród rozległych pól w której zacząłem się ostatnio zatrzymywać. Kiedy robi mi się zimno, tak w połowie zaplanowanej jazdy, parkuje motor i zamawiam w środku kawę, albo herbatę żeby się ogrzać w ciepłym wnętrzu. Zawsze jest to wczesny ranek, kiedy nie ma jeszcze innych klientów a to tworzy fajny klimat - siedzę sobie bez pośpiechu i oglądam przez okno zaparkowany na zewnątrz motocykl.

     Jak wróciłem po przejechaniu koło 130 kilometrów zdjąłem siedzonko z tandetnej, sztucznej wężowej skóry. Odkręciłem klemy i wyjąłem akumulator żeby zabrać ze sobą do domu. Nie chciałem, żeby tkwił w motocyklu nieużywany przez parenaście dni gdy temperatura w nocy spada do około zera stopni. Nie jest nowy, ma już pięć lat a często raz rozładowany akum nie wraca już do dawnej sprawności.

     Skończył się intensywny okres u mnie w pracy i mogę isć na krótki urlop. Tym razem to siedem dni - wraz  z weekendami - jedenaście. Postanowiliśmy z Agą po raz kolejny opuścić nasz piekny kraj i zobaczyć jak żyją inni. Szczur korporacyjny jakim się niechcąco stałem po przejęciu naszej firmy-matki-zleceniodawczyni przez większy, skrajnie proceduralny podmiot po takim intensywnym okresie jest zajechany jak stara chabeta. Teraz nastał sezon ogórkowy, czas by zwolnić nieco tempo i nieco odpocząć.

      Jednak żadnego zwolnienia tempa w tym roku nie będzie. Tym razem nie jadę leżeć na piasku, wciągać hektolitry drinów, a po tygodniu walczyć ze zgagą za pomoca Rennie. Teraz będzie trochę gonitwy po mieście, baaardzo dużym i bardzo starym mieście. Leżącym w miejscu, mającym obecnie bardzo duży wpływ na międzynarodową motoryzację i nie tylko motoryzację.

     Żałuję, ale prawie na pewno nie odbędziemy tam żadnej jazdy na motocyklu, ani nawet skuterku. Piszę jednak o tym dlatego, że tak jak wspomniałem kraina to motoryzacyjnie bardzo szczególna. U nas często się o nich mówi i sporo jeżdzi na ich motocyklach. Zresztą, nie tylko u nas. Mam nadzieję, że będzie tak jak przypuszczam, że będę miał tam co fotografować i tutaj relacjonować. W przeciwnym wypadku temat wygaszę brakiem wpisu i można będzie go uznać za niebyły.

pozdrawiam tymczasem i ubierajcie się ciepło, bo jeden gościu od którego kupowaliśmy z Agą kask przewiał kiedyś nerwa i wylądował w kołnierzu ortopedycznym :)