W poprzedniej części skończyliśmy na ideii spokojnego, ekonomicznego śmigania na łagodnej sześcsetpięcdziesiątce, które to sobie sprytnie zaplanowałem i które również dawało by mi wiele radości, włącznie z jazdą z moją ukochaną pasażerką...

    Tiaaa....

     Żeby zrozumiec, skąd w mojej głowie zakiełkował karkołomny plan tak szybkiego zejścia w dół pojemnosci, musimy cofnąc się na pare linijek, do połowy lat dziewięcdziesiątych, do czasów które opisałem w ''Milionie Kilometrów''. Własnie wtedy rozwijałem się jako kierowca, i to rozwijałem się nierównomiernie. Z jednej strony szalałem jak typowy, nie wyżyty małolat w swoim piekielnie szybkim na tamte czasy, dwu gażnikowym Fiacie Ritmo a z drugiej, w pracy, toczyłem się dostojnie wyładowanymi po dach stolarką okienną wolnossącymi Fordami Transitami ze spokojem emerytowanego kierowcy PKS-u. Moje jeżdżenie i podejście do maszyn rozwinęło się jako swoisty dualizm. Nie zawsze zamulam i nie zawsze jeżdżę dynamicznie. Wszystko zależy od nastroju i wielu innych czynników.

    Biorąc więc pod uwagę swoje zamiłowanie także do tej spokojniejszej, bezstresowej jazdy wykładam mój plan kumplowi Sebie, który zjadł wszystkie zęby na motocyklach. Siedzimy w jego biuro-kanciapie pomalowanej na brudno niebiesko z kawą w styropianowych kubkach grzejącą dłonie i Seba słucha uważnie nie przerywając mojej opowieści. Lecz gdy tylko kończę, odwraca w moją stronę swoje znudzone oblicze i wypala prosto z mostu: Stary, to będzie dla Ciebie za słabe.

    W sumie to spodziewałem się takiej dygresji.

    Na dobitkę słyszę jeszcze drugie brutalne zdanie : Ej, motocykl to musi albo zajebiście wyglądac, albo super brzmiec...albo ma zapierdalac i koniec.

    Nie zraziłem się jednak zbytnio jego podejściem i jak Wiecie udałem się na jazdę testową motocyklem Kawasaki Versys 650 z roku 2015, w gołej wersji. Dodam iż była to pierwsza jazda testowa nowym sprzętem, który rzeczywiście miałem zamiar kupic. Możecie wierzyc, lub nie, ale miałem już porobione fajne, elegancko doświetlone zdjęcia mojego Zeta na dnie szuflady razem z rzetelnym opisem przedmiotu. Gotowe na wrzutkę na otomoto. Serwisowany, bezwypadkowy, z udokumentowaną historią. Liczyłem, że jak coś, to szybko pójdzie.

    W salonie czekał na mnie egzemplarz w kolorze czarnym. Motocykl kosztuje 29900zł. Jest to obecnie bardzo dobra, jak nie najlepsza cena za tak solidny kawał sprzęta. Za 24900zł możecie jeszcze nabyc sobie poprzedni model w wyprzedaży. Tamten nie ma homologacji na centralny kufer z powodu wiotkiej ramy, jest pięc koni słabszy a jego silnik charakteryzuje mniejszą kultura pracy. Nie ma poprawionego mocowania jednostki napędowej na nowych silentblokach tak jak nowy model 2015.

    Pierwsze wrażenie, jakie sprawia oparty na kosie Versys jest bardzo pozytywne. Motor jest świetnie wykonany i na pierwszy rzut oka nie widzę tam żadnych niedoróbek, ani oszczędności. Szybka bardzo fajnie wycięta i regulowana pokrętłami od zewnętrznej strony, kokpit czarny, zwarty i przemyślanie zaprojektowany. Na szczytach goleni regulowanego przedniego zawieszenia świetne, czerwone kapsle z logo Showa. Obie klamki również regulowane. Bardzo podoba mi się obły, metalowy zbiorniczek płynu hamulcowego. Po lewej włącznik awaryjnych, którego w mojej Kawie nie ma. Symetrycznie, schludnie, czytelnie, miło i przyjemnie. Co więcej wygląda to dosyc bogato. Nie ma lipy na kokpicie.

    Po samym motocyklu od razu widac krótki rozstaw osi, o którym tyle się pisze w prasie branżowej. Rzeczywiście wygląda na połykacza zakrętów. Wielki plus za widoczną jak na dłoni sprężynę tylnego zawiasa w kolorze czerwonym. Jest kozacka. Ale to co moim zdaniem jest najbardziej genialne, to stelaże kufrów. Są zamocowane fabrycznie na stałe i pełnią również funkcję uchwytów dla pasażera i niewprawne oko wogóle ich nie dostrzeże. Są pięknie wkomponowane. Widziałem jak się wpina w nie fabryczne kufry. Oskar za to rozwiązanie, jest naprawdę niesamowite.

    Czasza motocykla to akurat nie za bardzo mnie zachwyciła, wolałem tą cyklopiczną z poprzedniego modelu. Miała charakter, a ta jest trochę bezpłciowa.

    No to czas zacząc zabawę.

    Odpalam Versysa i od razu robi się nieswojo.

    Na wolnych obrotach dżwięk pracującego silnika nie powali nikogo na kolana. Motocykl aż prosi się o akcesoryjną puchę, a ma potencjał, bo przegazowywany pod górę skali potrafi czasem wojowniczo zacharczec. Ten dzwięk to pierwszy duży akcent na minus. Nie jest dobrze, zwłaszcza, że od razu następuje drugi minus.

    To co teraz napiszę, należy potraktowac odrobinę ulgowo, ponieważ nie mam po prostu nawyku wsiadania na wysokie motocykle. No i jak łatwo się domyślec - wspinaczka na Versysa wcale a wcale mi nie odpowiada, bo nogę trzeba dżwignąc dosyc wysoko. Siedząc zaś na nim czuję nieprzyjemnie ten wysoko położony środek ciężkości. Jeżeli to ma byc wygodny motocykl - to aż się boję co będzie dalej. Nie jestem za wysoki, mam 178cm wzrostu.

    Pamiętam jak przed jazdą powiedziałem pracownikowi salonu, że mam bardzo duże nadzieje związane z tą przejażdżką i że liczę na to, że motocykl będzie tak dobry jak wynika to z papierów. Odpowiedział po chwili, że powinienem byc zadowolony. Ludzie sportami tu przyjeżdżają i są zachwyceni pozycją. Pan przesiądzie się z wygodnego motocykla na bardzo wygodny i też się panu spodoba, gwarantuje. No i ta cena. No cóż, okazało się, że rzeczywiście Versys 650 jest bardzo dobrym sprzętem, ale niestety jeszcze nie dla mnie. Może kiedyś tak się stanie, ale na razie kazało się, że żadna moja droga nie prowadzi jeszcze do turystycznego enduro. Mam nadzieję, że właściwie zrozumiecie co chcę Wam dzisiaj wyłuszczyc drodzy Czytelnicy. Motocykle to temat o wiele bardziej złożony niż każdy inny związany z motoryzacją, a ja w żaden sposób nie zamierzam udowadniac, że słabszy motor jest gorszy od mocniejszego. Nie po to powstał ten wpis.

   Siedzę zatem na Versysie 650 pełen sprzecznych uczuc robiąc lekkie przegazówki i słuchając wydobywającego się z okolic silnika pyrkania, cwierkania i plumkania. Ruszam.

   Na początku wydaję się, że nie będzie tak żle. Silnik podczas jazdy zasługuje na wszystkie pozytywne opinie jakie zbiera. Jak na 650-kę mającą 69 koni i 64 niutków momentów przy masie 216 kg czuc, że na dole i w środku obrotów jest dosyc zrywny. Mi osobiscie przeszkadzał jego dzwięk i to, że dosyc często musiałem mieszac w biegach, żeby wykrzesac z niego zadowalającą mnie moc. Marek, nie wiem jak będzie z dodatkową osobą z tyłu i bagażami, ale raczej kiepsko i nie wiem, czy to wytrzymasz. Biegi z koleii wchodzą powiedziałbym poprawnie i dosyc twardo jak na nowe Kawasaki, z takim dziwnym dosyc długim ruchem dżwigni. Ale bez większych zarzutów, są ok.

   Hamuje na pierwszych światlach i z powodu wyższych skoków zawieszenia, niż te do których jestem przyzwyczajony w swoim Z 1000 motocykl mocno nurkuje. Myślę, że można by było powalczyc z regulacją zawieszenia i usprawnic temat. Hamulce są jak na tą cenę i klasę bardzo mocne i skuteczne. Duży plus, znaczy, że motocykl dociążony kuframi i pasażerem będzie miał szanse godziwie zatrzymac się w zaplanowanym przez kierownika miejscu.

    Sporo uwagi poswięciłem na obserwację podczas jazdy aspektów związanych z wygodą, gdyż motocykle takie z niej również słyną i okazało się o dziwo, że mój Zet, który jest bądz co bądz zwykłym nakedem, jest motocyklem niesamowicie dla mnie komfortowym, a Versys nie bardzo. Już tłumaczę dlaczego.

    Po pierwsze ochrona przed wiatrem, po druge ugięcie kolan, po trzecie pozycja na motocyklu. We wszystkich Versys niestety przegrał w moim subiektywnym porównaniu...z nakedem ! Powiecie, jak to możliwe ? Powiecie, powaliło Cię ? Radykalny naked wygodniejszy od motocykla turystycznego ? Od razu odpowiadam, ale pamiętajcie, że moja opinia jest typowo subiektywna i że ja na poważnie planowałem przesiadkę na Versysa 650. Nie pojechałem tam niczego sobie udowadniac. Pamiętajcie, że mi także nie jest to za bardzo na rękę, bo pokrzyżowało mi moje ambitne plany wdrożenia wiekszej wygody, oszczędności, przewidywalnosci i spokojności..

    A więc po pierwsze - szyba. Od razu dżwignąłem ją za pomocą dwóch pokręteł na pozycję najwyższą. Spodziewałem się zdjęcia ze mnie większości wiatru do którego jestem przyzwyczajony. W Zecie mam wyższą szybke, ale umówmy się - wieje jak na irlandzkich klifach. Okazało się jednak, że napór powietrza na Zecie jest całkiem znośny. To znaczy zawsze wieje podobnie, zwykle odbieram go identycznie. Wiadomo, pogoda bywa różna, ale chodzi o to, że zwykle towarzyszy mi stały, znany i przewidywalny napór powietrza. Tymczasem na Versysie, w stosunkowo bezwietrzny dzień wiatr hulał jakoś tak dziwnie, atakując mnie znienacka z flanek sporadycznymi podmuchami. W mojej Kawie powietrze zdecydowanie ciśnie zawsze na klatę, a tutaj przedmuchują motocykl boczne wihry. Próbowałem jechac z otwartą szybką w kasku (co tez uważam za zaletę takich motocykli) ale to się nie udaje na dłuższą metę. Wieje po oczach i tyle. Czyli Versys ochroną przed wiatrem mnie nie urzekł, jak na to liczyłem. A nie mam zamiaru od razu inwestowac w akcesoryjną szybę i deflektor. Nie po to chciałem się przesiąśc na taki motocykl, żeby od razu biegnąc pod bankomat.

    Ugięciu kolan, czyli drugiemu aspektowi nie poświęcę więcej czasu, bo mimo niżej zamocowanych podnóżków nie wyczułem szczególnej różnicy na plus, a jechałem cięgiem prawie dwie godziny i zrobiłem prawie dwieście kilometrów.

    No i po trzecie, najważniejsze - pozycja. Turystyczne enduro i im podobne jak Versys z gruntu gwarantują wygodną, wyprostowaną pozycję. Powiem tak - to zależy jak kto indywidualnie odczuwa pojęcie wygoda. Ta pozycja rzeczywiście była dla mnie komfortowa, ale tylko przez pierwszą godzinę mojej podróży. Potem zacząłem się nerwowo wiercic na siedeniu. Nie mam większych problemów z kręgosłupem, ale ta pozycja wymuszała u mnie nacisk na dolna częśc pleców i kośc ogonową. Zauważyłem u siebie identyczny objaw podczas jeżdżenia cruiserami i chopperami. Ta pozycja niestety mi akurat nie odpowiada i uzmysłowiłem sobie podczas tej jazdy, że bardziej aktywna, wychylona do przodu sylwetka na własnym motocyklu jest dla mnie najbardziej optymalna.

    Kurde, nie tak to miało wyglądac.

    Bastion wygody zaczął się walic. Gdyby w nim, pod dupą pracowała taka trójka jak w Tigerze 800, albo chociaż fałdwójka z  DL-a 650..mogło by byc trochę inaczej.

    W tej ponurej atmosferze przebiega moja jazda i z każdą chwilą traciłem argument po argumencie przemawiającym za przesiadką na Versysa 650 lub jakiekolwiek inne turystyczne enduro o podobnej pojemności.

    No, ale przecież tyle się mówi o tym, że Versys świetnie świetnie sobie radzi na zakrętach, a ja jak każdy motocyklista - lubię to! Zwłaszcza, że Versys wydaje się byc waski, lekki i zwinny. No to jedziemy na zakręty.

    Zajeżdżam więc na znane mi, kręte drogi i dróżki. Odkąd pamiętam lubiałem to wrażenie, które ma się na wysokich motocyklach składając się w zakręty. Wydaje mi się wtedy, że motor i ja na nim, pochylamy się nie wiadomo jak mocno. Że się zamaszczyście kładziemy. I rzeczywiście Versys radził sobie bardzo dobrze. Zabawę jednak psuja mi niedobory mocy po wyjściu z zakrętów. Parę razy, z przyzwyczajenia, na trójce zdażyło mi się że odkręciłem przy takiej prędkości, że Kawas dostał drgawek i próbował zgasnąc. Szybka przebitka na dwójkę i wtedy dopiero jakoś jechał. Potrzebna by tu była  całkowita zmiana przyzwyczajeń, tylko że ona wydaje się zupełnie niemożliwa, no bo jak tak.. ? Czy moje adrenalinowanie nie zabrnęło już za daleko ? Cały ten mój test nie miał mi uwypuklac oczywistych różnic między tymi motocyklami. Miał odpowiedziec na pytanie, czy zmiana filozofii jazdy jest w moim przypadku możliwa. Liczyłem na to.

    Ale lecimy dalej. Jestem w mieście i pcham sie Versysem w najwęższe korki. Tutaj duży plus. Lusterka wyżej niż te w autach, motor nie jest przyciężkawy wszędzie sprawnie się wbijam. Po zajęciu pole position ruszam z kopyta i cisnę tą 650-kę na maxa. Tu kolejny plus - Versys prawie nie wibruje jak na twina i wszystko widac w lusterkach :) Na następnych światłach analizuje położenie swoich stóp na asfalcie. Przez off-owe geny motor jest wysoki, kanapę ma na wysokości 840mm. Kurde, kompletnie mi to nie pasuje, że nie opieram się na ziemi cała stopą. Potem się przyzwyczajam, ale brakuje mi tego co na moim nakedzie. Tego, że stoję sobie na czerwonym i mogę się swobodnie wyprostowac, unieśc tyłek z kanapy i ręką poprawic połozenie bokserek pod spodniami :)

     Jadę dalej a w koło pełno polnych dróg. Nie zjeżdżam w żadną, bo nie mam jakoś na to ochoty. Zresztą Kawasaki jako jedyne nie promuje nigdzie tego motocykla jako takiego ze skłonnościami do nawet lekkich szutrów. Mówią o nim jako o uniwersalnym sprzęcie na utwardzone nawierzchnie. Ja zauważam jeszcze ze swojej strony, że byc może, że przez krótki rozstaw osi, albo niedoregulowanie zawiasów motocykl kiepsko się zachowuje na muldach, dziurach i łatach. Mam wrażenie, że przód zbyt mocno''podskakuje'' na asfaltowych nierównościach.

     Po utwardzonej nawierzchni zatem sobie jadę i zerkam na kokpit. A tutaj zonk. No bo komuś chciało się zainstalowac na panelu kontrolnym kontrolke ''EKO'', która wyświetla się jak lightowo jadę. Cóż, uważam, że to kompletny bezsens i w to miejsce zainstalowałbym raczej fabryczny wyświetlacz biegów, jak chociażby w V Stromie, czy GS-ie. Po obu bokach fajnego obrotomierza mamy specjalne miejsce na power outlet i wspomniany wyświetlacz...znowu wycieczka pod bankomat ?. No i jeszcze powiem, że w takim sprzęcie to centralna podstawka na bank by się przydała.

     Zauważyliście może, że producenci motocykli pozostawiają zbyt duże  pole do popisu producentom akcesoriów  ? Zjawisko popytu i podaży...ręka ręke myje.

    Nadeszła pora dolac wachy pod korek. Zawijam się z gracją miedzy puszkami wprost pod paliwo. Po zatankowaniu znowu wystawiam panewkę biodrowa na ciężką próbę. Gramolę się niezgrabnie z wysokiego motocykla kręcąc piruety między nim a dystrybutorem. Wracam, dżwigam znowu nogę i zasiadam. Spalił koło sześciu litrów. Ruszam dalej, wracam pod salon.

    Opisałem wiekszośc cech tego motocykla, które udało mi sie zarejestrowac swoją nakedową percepcją. Nie chciałem nikogo zniechęcac i mam nadzieję, że może kogoś zachęciłem. Kawasaki Versys 650 to świetnie zaprojektowany i wykonany motocykl w kapitalnej cenie. Ale jak wszystko ma swoje plusy i minusy.

    Zanim na nim zasiadłem naprawdę wierzyłem, że moje zejście z motoru dwukrotnie przewyższającego go momentem obrotowym i dostepną mocą - jest możliwe. Że jestem w stanie przyzwyczaic się do nowej charakterystyki i nabrac nowych nawyków. Ta jazda testowa uzmysłowiła mi, że mimo wszystko, na razie nie jest to możliwe. To znaczy, wszystko jest możliwe, ale odbyło by sie to kosztem mojej radości z jazdy. Gdzieś tak bowiem w połowie tej testowej przejażdżki zacząłem jakby trochę się nudzic. Motocykl nie zaproponował mi żadnych soczystych doznań. Nie kosztuje za wiele, cieszy ekonomią, ale...miedzy mną a nim doslownie nic się nie wydarzyło. Martwa cisza, żadnej nici porozumienia. Nie pykło.

     Czy jeżdził bym na nim spokojniej, bezpieczniej i ekonomiczniej ?

     Nie sądzę.

     Myślę, że pode mną ten motocykl wskazywał by swoje maksymalne wartości zużycia paliwa. Wątpię, że jeżdził bym według wskazań tej śmiesznej kontrolki ''EKO'', bo zwyczajnie umarłbym z nudów. Wskazówka wciąż musiała by biegac po czerwonym polu, żeby coś ciekawego dla mnie się tam zadziało. Więc kreciłbym bym go pewnie ile wlezie i latał przez to z podobnymi prędkościami i manierami, jak Zetem. Poza tym zawsze trzeba spojrzec ogólniej. Znam już trochę siebie i wiem, że wkrótce zacząłbym myślec o akcesoriach do takiego turysty, zaczeły by się pomału handbary, gmole, grzane manety, halogeny, kufry, scotoilery, deflektory, sportowy wydech..i byc może cała moja ekonomiczna przesłanka poszła by psu na budę....a ja przeciez nie jeżdżę w żadne trasy.

     Reasumując to wszystko, kupiłbym pewnie Versysa 650, gdybym potrzebował oszczędnego, fajnego sprzęta na na przykład dojazdy do pracy. Ale ja jeżdżę zupełnie inaczej. Wychodzę na motocykl jak na poranną kawę, lub wieczorny browar z najlepszym przyjacielem. Motor wstrzykuje mi w żyły najczystrzą radośc, pompuje mnie endorfinami po sam czubek kasku. Każdy inaczej postrzega swojego sprzęta, ja teraz już wiem, że dla mnie musi on miec w sobie coś psychopatycznego. Ma byc  moją ucieczką przed racjonalnym światem w którym tkwię na co dzień. Ucieczką w odrobinę szaleństwa, ciutkę ryzyka i radośc lekkiego wariactwa. Musi byc fabryką adrenaliny i nie potrzebuję tak naprawdę zaoszczędzic tych trzech litrów na setkę.

     Przez te plany zmiany motocykla udało mi się to w końcu wszystko połączyc w całośc, ogarnąc i zrozumiec. Wskoczyłem na wyższy level. Na drugi dzień wsiadłem na swoje Kawasaki Z 1000 i poczułem, że tam wszystko jest na swoim miejscu - tam gdzie ma byc, a pod siedzeniem pracuje coś, co mnie w motocyklach kręci najbardziej.

     Teraz jeszcze muszę przekonac Agę, że to bardzo wygodny i bezpieczny motocykl...bo w sumie widzicie, że on naprawdę taki jest. Dla mnie. Znam go, bezpiecznie i wygodnie się na nim czuję..pozostaje tylko koncentrowac się na jeżdzie. Kto wie, może dziewczyna da się przekonac i któregoś dnia zasiądzie na tylnej ''kanapie''. Pojedziemy wtedy na spokojną, lajtowa wycieczkę. Rzeczy nie zawsze są tym, czym wydają się byc. Wszystko jest względne.

     Przypomniałem sobie jeszcze na mądre słowa mojego starego przyjeciela : Ej, motocykl to musi albo zajebiście wyglądac, albo super brzmiec..albo ma zapierdalac i koniec.

     Mały Versys to wszystko by mi odebrał. To co wydawało się opłacalne..w ogóle mi się nie opłaca.

    Ps. przepraszam, ale nie zmieściłem się z testem dużego Versysa, tak jak obiecałem. Odpowiedz na pytanie, czy jest on ''lepszym'' motocyklem + parę innych tematów znajdziecie w trzeciej, ostatniej części ''The Versys Brothers'', już za parę dni. pozdrawiam