Ponieważ jak wiadomo mamy zimę, kochani pasjonaci mniej myślą o motocyklach i mniej czasu poświęcają tej tematyce. Nastała cisza. Jest to ze wszech miar zrozumiałe, że zajęci jesteśmy teraz innymi rzeczami. Zatem na blogach i forach mniej się dzieje. Mniej wpisów, zajawek, komentarzy, zapytań i wszelakiej aktywności. Taka jest kolej rzeczy. Nieużywany organ obumiera, a potem nagle budzi się do życia.

    Ja jednak akurat, nie pośwęcam temu tematowi mniej czasu niż w ''sezonie''. Motocykle na dobre zagnieżdziły się w mojej głowie.  Myślę o nich każdego dnia. Nienachalnie błądzę myślami w okół tych zagadnień, analizuje swoje minione wybory, trafne decyzje, czy niepowodzenia. Cały czas także przygotowywuję się mentalnie do nadchodzącego sezonu, aby w mojej ocenie spróbowac zacząc go, i kontynuowac jak najefektywniej. Pounikac tych wpadek, które można przewidziec i obrac jakąś sensowną strategię. Motocyklizm bowiem, moim zdaniem to temat bardzo złożony i należy do niego podchodzic z należytym respektem. Wiem co mówię, miałem i mam w swoim życiu wiele pasji i fascynacji.

    Zatem postanowiłem, ożywic nieco naszą blogową przestrzeń serią krótkich wpisów, w których opiszę jak próbuję do tego dążyc.

    Powstaną w niedługich odcinkach czasu i będą dotyczyły zwyczajnych, prozaicznych przygotowań, głównie w zakresie kompletacji odpowiedniej odzieży, o czym wspominałem już wcześniej. Ale nie tylko o tym.

     Podzielę sie nowinkami, o których się w międzyczasie dowiedziałem, a o jakich nie miałem pojęcia. Opowiem, ku przestrodze, o pewnym tragicznym wydarzeniu, które miało miejsce w minioną wigilię. Wkleję zdjęcia mojego pojebanego pomysłu, jak wyróżnic z tłumu moją starą skórę motocklową. Wyłuszczę, na jakie testówki będę zasadzał się w tym roku, czym muszę koniecznie pojeżdzic. Zdradzę, dlaczego wciąż wiszę na necie szukając dla siebie maxi skutera, albo jakiejś dwieściepięcdziesiątki. Powstanie zatem seria cyklicznych pościków, którymi to będę sobie osładzał czekanie na ciepłe dni, nie katując się tym stanem rzeczy, ale niejako się nim delektując. Może też, przy okazji, moje spostrzeżenia komuś, do czegoś się przydadzą.

     Ale głównię będę starał się uchwycic i oblec w słowa tą zwiewną myśl, która często obija mi się po świadomości, a która zawsze jest wyrażnym ostrzeżeniem. Będzie ona pojawiała się na krótko w tych wpisach, jak biały duch w oknie na poddaszu. Spróbuję ją uchwycic, złapac w pułapke słów i zawlec siłą na swojego bloga.

     Wkrótce odcinek drugi o rękawicach, butach i złamanych kolanach. Dozo