Wspominam sobie czasem z uśmiechem jak kupiłem swój pierwszy motocykl i parę dni póżniej wyjechałem wcześnie rano na autostrade A1. Byłem nieprawdopodobnie ciekawy tych przyspieszeń i prędkości jakich nie znałem z samochodów którymi wtedy jeżdziłem. Celowo nie zatankowałem Bandita, żeby go zbytnio nie obciążac w procesie rozwijania jego prędkości maksymalnej. Klejac się i tuląc niemowlęco do czarnego baku rozpedziłem go z najdłuższej ''górki'' do licznikowych 220km/h. Pędząc tak przed siebie byłem niesamowicie podjarany tym osiągnięciem.

     Gdzieś tak na wysokości zjazdu na lotnisko w Pyrzowicach zabrakło mi paliwa.

     Wspomniałem tutaj celowo o samochodach, bo od wielu lat jeżdziłem głównie mułowatymi vanami, dostawczakami i cieżarówami. Tak ukształtował się raczej spokojny i płynny sposób mojego jeżdżenia. Motocykle wpadły w ten schemat jak słon do składu porcelany, lub jak kto woli odbezpieczony granat do wnętrza w pełni obsadzonego czołgu. Zdumiony osiągami jakie oferują jednoślady przez trzy - cztery sezony radośnie i nieodpowiedzialnie próbowałem bezustannie naginać stawiane przez fizykę ograniczenia.

    Gdzieś tak w połowie zeszłego sezonu wszystko zaczęło wracać do normy.

    O tym, że chciałbym teraz nieco łagodniejszego silnika w motocyklu przekonałem się finalnie gdzieś w kwietniu tego roku. Wtedy własnie zmieniono mi warunki dzierżawy i musiałem sie przesiąśc z trzyletniego, lekkiego turbodizelka z momentem prawie dwieście niutków na trzycilindrową wolnossącą benzynówkę o pojemności 1.0 z zamontowaną instalacja gazową. Na początku otrzymana w dzierzawę nowiutka Ibiza doprowadzała mnie do szału podczas chociażby manewrów wyprzedzania, gdzie ominięcie przeładowanego bułgarskiego Tir'a pod górkę zajmuje około dwa tygodnie. Jednak po upływie parunastu dni przyzwyczaiłem się do nowych, skastrowanych osiągów, zacząłem jeżdzic spokojniej. Zamiast gonić ciągle z wywieszonym ozorem wyluzowałem i zacząłem nawet trochę bardziej wypoczywac za kierownicą, za którą muszę codziennie spędzać tyle czasu.

    Wiadomo już zatem, dlaczego poszukiwałem motocykla o mocy mniejszej niż Z 1ooo, a nie większej.

    Pomyślałem na spokojnie, że dobrze by mi zrobiło przeniesienie części tej filozofi na jazdę motocyklem. Kryzys pogłebiał dodatkowo wąski wachlarz zastosowań mojego sprzęta. Na domiar złego jazdy na słabszych sprzętach nie okazywały się wcale gorsze, czy nudniejsze niż na moim Zecie, czasem nawet wręcz przeciwnie. Zegar tykał a jego czas mijał.

    Znalezienie sensownego nastepcy dla takiego Kocura jak Z 1ooo nie było wcale zadaniem łatwym. Z powodu zbyt wielu jazd testowych które odbyłem stałem się ofiarą zbyt dużego wyboru co skutecznie mąciło moją percepcję i piętrzyło wątpliwości. Wiedziałem jednak, że mimo iż sprzęt będzie słabszy i spokojniejszy to musi mieć jednak choć trochę tego pazura - powinien być odrobinę nietypowy tak aby mógł chociaż spróbować zastąpić tak wymuskaną i agresywną maszynę jaką była czarna Kawa. W przeciwnym wypadku było dla mnie oczywiste, że ten manewr może się nie udać i że będe żałował swojej decyzji. Z tych głównie względów ze stawki odpadł ostatnio chociażby ostatnio opisywany Versys.

    Ostatecznie zdecydował czynnik trudny do zaklasyfikowania racjonalnymi metodami - imidż motocykla. Położyłem szczególny nacisk na to aby czuć samą radochę już ze zwykłego patrzenia na swój motocykl - tak jak miało to miejsce w przypadku mojego Kawasaki. W tej kategorii moje nowe moto ma u mnie konkurencję jedunie w postaci najnowszej Multistrady.

     No i właśnie w ten sposób i na podstawie takich kryteriów na parkingu wsród blokowisk, pod  rzędem wysokich tui zagoscił mój nowy motocykl - czarny Triumph Tiger 800 XR - czyli drogowa wersja z dziewiętnasto całowym kołem odlewanym z aluminium.

     Sobota w którą go kupiłem to był w ogóle wariacki dzień. Z rana musiłem jechac autem w parę miejsc a potem pognałem prosto na Orange Days do KTM'a gdzie czekały na mnie Advenczery 1190 i 1290 ( tym wariatom poświęce chyba osobny wpis ). Po jazdach testowych odbytych z całą kasą na motor upchaną w kieszeni spodni pojechałem prosto po Agnieszkę i udaliśmy się do miasta oddalonego o czterdzieści kilometrow kupić motocykl, który obejrzeliśmy już parę dni wcześniej i którego stan sprawdziłem sam wedle swojej wiedzy i umiejętności.

    Transakcja przebiegła gładko i kulturalnie - sprzedąjacy wraz z żoną , pierwsi właściciele Tigera nie mieli w mojej ocenie nic do ukrycia. Odbyłem jazdę próbną wpłaciwszy uprzednio całą kwotę w zastaw a potem pośmialiśmy się, pogadaliśmy, dobiliśmy targu i odjechałem na motocyklu a Aga ruszyła za mną samochodem.

    Co do samego motocykla to pochodzi on z polskiego salonu z rocznika 2013. Jest to wersja XR czarna ze złotymi lagami, ale różni się od standartowej dołożonymi handbarami i dziobem od wersji XC. Została dodatkowo doposażona w wyższą szybę, oryginalny tankbag Triumph'a, gmole SW Motech, instlacje pod nawigację a także kufer centralny Kappa Garda 52 litry. Z fajniejszych rzeczy to w serii ma jeszcze wyświetlacz biegów i gnazdko 12 V.

    Otrzymałem także instrukcje obsługi, dwa kluczyki i książeczkę sewisową - wszystko jeszcze w oryginalnym etui z logo marki. Pod siedzeniem zapięty zestaw oryginalnych kluczy.

    Tiger 800 to motocykl zdecydowanie bardziej mięsisty w przedniej sekcji. Kupiłem go z przebiegiem 20 555km. Ostatni przegląd został wbity w książeczkę w sierpniu 2015'go roku przy przebiegu 19 500 km - wtedy wymieniono także klocki hamulcowe i opony na nowe Pirelli Scorpion Trail. Badanie techniczne pochodzi z maja tego roku i jest ważne jeszcze przez dwa lata.

    Nawiązując jeszcze do samego zakupu to nie była to żadna okazja. Zapłaciłem za niego kwotę która jest górną granicą za ten rocznik. Albo inaczej - to była okazja ale nie cenowa - tylko jakościowa. A jak wszyscy dobrze wiemy te dwa rodzaje okazji rzadko łaczą się w całośc w obrębie jednej oferty. Fajnie, że dostałem fakturę - oszczędzę tych parę stów na podatku przy rejestrowaniu.

    Nie bedę na razie opisywał jak się jeżdzi na Tigerku bo jestem jeszcze w zbyt euforycznym nastawieniu do tego motocykla. Poczekam,  polatam nieco dłużej i postaram się powyciągać też jakieś minusy tego sprzęta, żeby było po prostu bardziej rzetelnie. Na razie powiem tylko tyle, iż Aga stwierdziła, że gdybym teraz spowrotem kazał jej przesiąść się na tylne siedzonko Zeta to chyba nie chciała by juz jeżdzić na motocyklu. Że dla tyłka to była  katorga.

    Na dniach planuje zlać pływającego w komorze silnika Castrola i wypełnić jednostkę Motulem 7100 wraz z wymianą filtra. Tysiąc kilometrów zaledwie mineło od przeglądu, ale z drugiej strony też to dziesięc miesiecy a jakoś tak nie ufam Castrolowi. Zamawiam też wkrótce deflektor na szybkę. Co będę robił dalej, tego jeszcze nie wiem.

    I w ten właśnie sposób zagorzały fan Kawasaki przeszedł do obozu mało sobie znanych, tajemniczych Anglików. Mój awatar, gadżety i ciuchy z logiem zielonych, które pokupywałem sobie, lub dostałem w prezencie przez minione lata jakby troszkę się zdezaktualizowały. Mimo, że przecież nadal pełnią swoją funkcję...smycz dalej jest smyczą a brelok do kluczyków dalej brelokiem. Czas płynie a wszystko jest względne.

    Nasz Blog też się powolutku zmienia, co również zauważają zaglądający tutaj czytelnicy. Widac gołym okiem jak robi się tu spokojniej, bardziej zachowawczo. Dawny Mistrz Prostej Spod Śwateł, który euforycznie opisywał swoje wariackie  pierwsze moto-przygody, przypały z Policją i czychajace zagrożenia na dwóch kołach - zmienia się w Dziadzia na turystycznym enduro z kuferkiem, który jedzie sobie na wycieczkę. Więc jakby to powiedziec...

    Trochę nuda, no nie ?