Wielka, wielka szkoda! Oby Twoja pasja do jeżdżenia lekko odżyła i ochota na testy również. Nawet dla siebie samego, niekoniecznie dla bloga.
Do przeczytania!

wielkie dzięki za taki miły odzew na mojego pożelgnalnego wpisa. cała ta sytuacja pozostawiła we mnie wrażenie, jakbym musiał to wszystko jeszcze gruntownej przemyśleć...
zwłaszcza, że wspominane zmiany wciąż następują. wczoraj pojechaliśmy z agą na tygrysku do czeskiej miejscowości frydek-mistek. siła wiatru nie przekraczała 10km/h i cały czas świeciło słoneczko. dystans nie był może jakiś imponujący, w sumie wyszło koło 300 kilo, ale super się jeździło, w myśl mojego hasła na ten sezon - "na spokojnie, turystycznie". samo miasto polecamy na wycieczkę jednodniową z południa polski, jest ciekawy rynek, z knajpką, zamek z fajnym widokiem na panoramę przedmieść i rzekę w dole.
cała traskę zrobiliśmy w dość wolnym jak na nas tempie, nawet na ekspresówce jechałem tak ze 110, wtedy jakość ciszej buczał akcesoryjny leoś. wspominając serię niemiłych ostrzeżeń z końcówki poprzedniego roku, staram się jeździć znów bardziej asekuracyjnie, jakby powrócić do filozofii jazdy pierwszego sezonu, kiedy to człowiek nie czyni rutynowych założeń.
w końcu dziedzictwo ośmiu bezglebowych sezonów należy pielęgnować i dbać o nie jak o prawdziwy skarb ;)
lewa!

Cześć,
wspominałeś, że opiszesz swoje plany zmian przyszłego moto na Multistradę lub starszy GS 1200, zmiany samej jazdy na moto na rzadsze a dłuższe wycieczki itp. Ostatnio nawet inspirowałeś się bułgarskim youtuberem Adventure, który preferuje mniejsze inwestycje w sprzęt ale przemyślane (mała Tenera) a więcej w podróże. Co słychać w tym temacie ??
Pozdrawiam T.

a wszystko przez to że nie ma już "rzędu wysokich tuji" ;)
Kurła wrzuciłem sobie losowo parę wpisów z 2015, 16
no było tłusto :), naprawdę masz fajny styl pisania i nie musi być o moto.
Całkiem przypadkiem wpadłem też na ten wpis :)
https://jazda-na-kuli.riderblog.pl/Slitasny_blogasek,b3880.html

Tak patrząc szerzej taki Złomnik to już siwą ma brodę, pamiętam jak pierwszy raz trafiłem na jego blog to musiał być to jakiś sam początek ponieważ nie przeczytane wpisy to było tylko paręnaście wpisów wstecz. Ile to lat 17? może więcej. Jednego dnia zamknął złomnik.pl a otworzył poznajemysamochody.pl , hehe pamiętam komentarze "że nie wyrażamy zgody" :) Po drodze gość kombinował z formułą bloga, czy to w zakresie tematów czy to w zakresie środka przekazu. Normalne.
Piszę to po to abyś...ten tego nie znikał.

Donguralesko rapował "dwajścia lat minęło dziadzia ciągle napier..ala..."

i że "zara zara" i że "stary to dopiero bende" itd. itp

Daj se dychnąć. a potem znów naPisz coś. Dzięki za to co robisz, na kuli.

Cześć.

To będzie mój pierwszy komentarz chociaż przeczytałem wszystkie twoje wpisy.
Dzięki za ten "dziennik". Nie raz i nie dwa miałem wrażenie, że mógłbym się sam pod niektórymi tekstami podpisać. Sam przeszedłem drogę od jawki 50 do gsxra 750 i przeżywałem te wszystkie zajawki/momenty/rozkminy/zwątpienia. W zeszłym roku sprzedałem motocykl, bo nie chciało mi się jeździć - dzięki temu blogowi zrozumiałem, że to nie koniec świata i że inni też tak mają.

Nie wiem czy masz świadomość, że oprócz kolei losu motocyklisty stworzyłeś powieść o życiu pokolenia gdzie motocykl jest w centrum, ale Ty pokazywałeś go na tle naszego życia. Wrzuty dotyczące pracy, miasta, wspomnień, czasów w których dorastaliśmy, nawet komentarze twojego taty jakbym swojego ojca słyszał😉 - za to największe podziękowania, że przeniosłeś mnie do czasów z przeszłości i do tych pierwszych odczuć - czułem jakbym znowu pierwszy raz latał MZtą po lesie, pierwszy raz jechał banditem, vfrą, bał się swojego srada...

Gdybyś jednak zdecydował się wrzucić całość na wirtualny cmentarz to podaj proszę adres. Ja będę z przyzwyczajenia zaglądał na Ścigacz tylko po to żeby kliknąć Blogi i może czasem coś od Ciebie znajdę.

Dzięki wielkie i powodzenia.

Twój wpis wywołał u mnie wrażenie że zaraz ktoś umrze :). Jest to oczywiście nonsens, dlatego że pewnie masz się dobrze, lecz proza życia zatarła szaleńczą chęć spędzania wolnego czasu w siodle motocykla. Trzeba czasami odpuścić, aby ponownie po czasie znowu to poczuć, ze wzmożoną siłą, w innej świadomości własnego jestestwa. To naturalne.

Wczoraj była piękna pogoda na wyspie. Podszedłem do sąsiada mieszkającego na przeciwko i podarowałem mu wosk w spray’u od castrol’a do jego Z1000SX. Ucieszył się i podziękował. Kawasaki stała tuż obok i czekała na wykonanie okrążenia zapoznawczego w nowym sezonie.

Na szczęście mam jeszcze jedną puszkę tego wosku w garażu którego już nie oddałem dlatego, żeby móc wypolerować choćby rower czy poszycie wozu przy ładnej pogodzie, to odpręża. Motocykla w tej chwili nie posiadam przy sobie, co nie zmienia faktu bycia czujnym obserwatorem. Motocykle są na tyle silne w oddziaływaniu na moją psychikę że zawsze pozostaną w mojej głowie, niezależnie od okoliczności przeszłości, teraźniejszości czy przyszłości. Co lubię w tej materii, fakt że wniosły gigantyczny ładunek energii do mojego życia, przez zaistnienie różnych sytuacji o których można było przeczytać na rider blogu, jak i poznania sporej części ludzi z którymi do dziś można nawiązać nie kończącą się dyskusje na temat jednośladów i nie tylko.

Powodzenia

Bardzo smutna wiadomość :( Codziennie w rano odpalałem scigacz.pl i zakładka BLOG w nadziei że przeczytam Twój kolejny świetny tekst. Życzę Ci przede wszystkim radości z jazdy! Trzymaj się mistrzu ;)

Dzięki za te wszystkie lata i wpisy. Trafiłem tu, pewnie jak większość, zupełnie przypadkiem, bo nigdy nie czytałem żadnego bloga i tak już zostałem. Ta pasja oraz prawdziwa naturalność w jej przekazywaniu była fascynująca i zarazem bliska mojej. Twój blog był mi pomocny w trudnych chwilach po stracie przyjaciela.
Szkoda, że nic nie trwa wiecznie ale tak już musi być. Moja przygoda motocyklowa wygląda ostatnio marnie ale mam ciągle nadzieję na drugą młodość tylko już w innym wydaniu. Będzie mi brakowało Twojego bloga bo stał się on już częścią mojego motocyklowego życia.

:( jak piszesz - czasu zatrzymać się nie da, ale może lepiej mówić o ewolucji niż definitywnym końcu. Blogi umierają, ludzie je tworzący przestają znajdować w sobie pasję dalszego pisania, a następne pokolenia, no cóż... Bardziej w stronę videoblogowania na jutubie idzie niż składanego przelewania myśli na wirtualny papier, takie czasy. Tak czy inaczej-szkoda.