Wrota użyczonego mi na miesiąc garażu powędrowały w górę, ukazując spętany pokrowcem motocykl. Przyjechałem nim dzień wcześniej, świeżo po założeniu nowego wydechu i wyjęciu zeń db killer'a. Tak, jak Wam wspominałem wcześniej, na dźwiek i widok w ten sposób powstałego dzieła sztuki, nie posiadając się z radości, metaforycznie oddałem wszystkie swoje płyny. Teraz przyszedł czas na dłuższą przejażdżkę, de facto dopiero trzecią w tym nowym sezonie, sezonie dwa siedemnaście. Leo Vince Evo One to dopiero trzecia przeróbka układu wydechowego jakiej dokonałem w motocyklu, ale powiedzmy, że najbardziej wyrazista. Już tłumaczę.

   W małym garażu złowieszczy pomruk huknął ostrzegawczo. Zadzwoniły narzędzia na półkach, zabulgotaly ciecze w słoikach, zadrżały podeszwy w butach. Wyprowadzając tyłem wysoką, dudniącą osiemsetkę wydało mi się, że poczułem na dłoniach mrowienie drgających manetek, wcześniej nieznane. Motor zmienił się nie do poznania. Dotychczasowa praca elektrycznego czajniczka przekształciła się w łoskot supermoto grzejącego się w przytorowym boksie. Radosny jak skowronek nie przeczuwałem jeszcze, co się wkrótce wydarzy.

    W wąwozach ulic dźwięk leovince'a zabrzmiał jak wykrzyczna tuż przed rozstrzelaniem płomienna poezja. Przechodnie odwracali się z daleka, upewniając, że świat dalej istnieje i jednocześnie oddychając z ulgą, że to tylko jakiś dziwny pojazd nadjeżdża w ich kierunku. Na schodzeniu z obrotów, przy zamkniętej manetce, z kotła dobiegały serie nieziemskich eksplozji. Od razu odnalazłem, że moto stało się mocniejsze na dole - biegi wrzucałem zdecydowanie wcześniej i zauważyłem parę razy, że jadę na wbitej szóstce, co mi się w mieście raczej nie zdażało. Na nowo zdefiniowany Triumph nabierając prędkości wył jak rzędowa czwórka, a stojąc w miejscu dudnił jak fał dwójka - tak to mniej więcej brzmiało.

    Niestety wszystko co piękne, szybko się kończy.

    Na trasie sytuacja natychmiastowo uległa niekorzystnej zmianie. Innymi słowy, nie owijając w bawełnę - nie dało się jechać. Jebany tak nakurwiał, że aż łzy stawały w oczach. Najgorszy był moment przejazdu na ostatnim biegu ze stałą prędkością, kiedy to jednostajny basowy łoskot nie dawał szans żadnej myśli uformować się w moim mózgu. Istniał tylko hałas...soczysty, władczy, piękny, ale nie dający się wytrzymać na dłuższą metę. Kiedy to sobie uzmysłowiłem wkurzyłem się nieco, że usuwając db killer'a usunąłem także elegancki spawik, który trzymał śrubkę mocującą silencera na swoim miejscu. Za bardzo się chyba pospieszyłem.

    Czyli tak średnio bym powiedział, tak średnio.

    Na dobitkę, naszła mnie niespodziewana refleksja, że aż tak brutalny wydech jakoś tutaj nie pasuje. Dodał wprawdzie Tiger"owi sporo huligańskiej aparycji, opróżnił takźe mój pęcherz, jednak w kontekście wspólnej, dwuosobowej turystyki był przerostem i nie miał raczej racji bytu. Chociaż kto wie, może to ja zmieniłem spojrzenie na te zagadnienia - przecież jeszcze rok temu lataliśmy razem z Agą Zetem na sportowym układzie i było cacano, z tego co pamiętam.

    Nietrudno się domyśleć, że db killer szybciutko wylądował spowrotem na swoim miejscu. Sprytni włoscy inżynierowie tak  zaprojektowali tą piękną puchę z karbonową końcówką, że uzyskali dokładnie pożądany przeze mnie dźwięk. Teraz motocykl jest lepiej słyszalny i gra basowsze tony od oryginału. Podbno spełnia normy głośności, o czym zaświadcza naklejka homologacyjna, którą otrzymałem w zestawie. Jest również 3 kilo lżejszy od stokowego i nadaje bryle motocykla nieco więcej wdzięku, wizualnie wyszczuplając całość.

    Za bardzo jednak nie nacieszyłem się jeszcze tym dźwiękiem i moim nowym/starym moto. Nie miałem kiedy ostatnio jeździć, a jak miałem, to akurat padał deszcz. Fajnie, że udostępniono mi miejsce w garażu, bo w przeciwnym wypadku rozzimowany zbyt wcześnie motocykl stałby ciągle przemoczony pod pokrowcem, na parkingu. Nie będę nim jeździł, co najmniej jeszcze przez dwa tygodnie (no chyba, że jutro się wstrzelę w pogodę, na godzinę), a to dlatego, że w piątek wyjeżdżamy z Agą na dawno zaplanowany urlop.

     Chodziaż w sumie, to może będę jeździł, tylko nie na swoim sprzęcie. Może uda się coś sensownego wypożyczyć na wakacjach, jakiś skuter, czy motocykl. Nie mam jednak zbytniego ciśnienia, bo tamto miejsce ma bardzo złą sławę, jeśli chodzi o motocyklistów. Podobno tamtejsi puszkarze rozjeżdżają skuterzystów jak czerwone seicento niemeckie limuzyny, natomiast prawo jazdy otrzymują bez egzaminów, jedynie po opłacie za jego wydanie. Cóż, pożyjemy zobaczymy... albo inaczej - jak przeżyjemy to napiszemy.

lewa!