Miniony piątek trzynastego był dla mnie świetnym dniem. Wcześniej umówiłem się z moją siostrą, która dużo podrózuje służbowo po całej Polsce, że będę jej towarzyszył w drodze samochodem do odległego Lublina. Na ten cel ustawiłem sobię dzień na wolny od pracy ciesząc się, że będzie okazja zatrzymac sie na chwilkę w codziennym biegu i spędzic nieco czasu razem.

    Niestety w przeddzień wyjazdu siostra się rozchorowała i cały misterny plan wział w łeb. Ja jednak mając cały następny dzień oraz weekend wolny postanowiłem poświęcic go na relaksującą jazdę swoim motocyklem. Tym bardziej, że prognozy pogody były ku temu jak najbardziej sprzyjające.

    Zatem w piątek wcześnie rano udałem się na parking sprawdzic ciśnienie w oponach i nasmarowac łancuch. Łańcuch naciągnąłem parę dni wcześniej, ale ponieważ ja smaruję dopiero co ponad tysiąc kilometrów był już suchy jak wyschłego morza brzeg. Wyjechac planowałem koło dwunastej, kiedy znacznie się już ociepli, ale psiknąłem go z samego rana żeby smar trochę wsiąknął w łańcuch i nie ochlapał mi całej felgi i wahacza na dzień dobry.

    Trzeba przyznac, że prognozy synoptyków sprawdzily się idealnie, podając w wątpliwośc sens zakańczania sezonu motocyklowego już w listopadzie, czy tym bardziej nawet wcześniej.

    Skierowałem się zatem w kierunku zalesionych Cysterskich Kompozycji Parku Krajobrazowego Rud Raciborskich. W tamtej okolicy jest salon motocykli używanych, który chciałem odwiedzic, bo jak Wiecie nadal poszukuje bardziej turystycznej alternatywy dla mojego Z 1000-a, żeby w przyszłym sezonie pojeżdzic więcej z Agnieszką po naszym pięknym kraju. Na jakim etapie są moje poszukiwania - o tym napisze w którymś z moich następnych wpisów, powiem tylko, że nie jest łatwo.

    Tymczasem jeżdziłem sobie przez przysypane złotymi liścmi drogi wśród szumiących lasów. Ruch był niewielki, Zet jak zwykle posłuszny a jesień pachniała dymem z ognisk i butwiejącym listowiem. Przy ubraniu, jakie na siebie założyłem komfort termiczny był wprost idealny. Ba, nieomal wszystko było idealne - żaden szew mnie nie uwierał, mimo godzin w siodle dupa nie bolała, jeśc mi się nie chciało, słowem - tak powinna wyglądac każda motocyklowa przejażdżka póżną jesienią.

    Zatankowałem motocykl na jakiejś małej stacyjce po drodze i w końcu dotarłem do salonu.  Oprócz mnie i właściciela nie było ani żywej duszy. Pooglądałem dokładnie wiele ze stojących tam sprzętów, ale żaden nie przypadł mi do gustu, powiem więcej - kaprysiłem jak stara baba.

    I wtedy właśnie mnie olśniło. Idealny dla mnie motocykl nie istnieje, bo...ja go nie wymyśliłem. No tak, bo motor i dopasowanie do niego to według mnie tak indywidualna kwestia, że żeby osiągnąc ideał chyba musiałbym sam zlecic wykonanie projektu, który uwzględniłby wszystkie moje potrzeby i przekazac go osobiście do produkcji. Dużo jest świetnych sprzętów na rynku ale ten to nie ma tego a tamten tamtego a tu znowu silnik taki a nie owaki. Trudne sprawy.

    Mimo tego wrociłem do domu wieczorem zadowolony jak dziecko z gładko pokonanych kilometrów. Zjadłem coś na szybko, odrobiłem jakieś zaległości z pracy a potem odpaliłem internet i mina mi zrzedła. Było świeżo po zamachach w Paryżu.

    A ponieważ sporo od dłuższego czasu o tym myślę, to coś Wam teraz opowiem.

    Parę lat temu byłem w stolicy Libii akurat w czasie, kiedy Muammar Kadafi przemawiał na Placu Zielonym chyba z okazji 38 roku panowania o ile sobie przypominam. Była to końcówka ramadanu,  słoneczny jak to w Trypolisie dzień i na placu były tysiące świętujących mieszkańców Libii, w tym garstka osowiałych europejczyków skupionych wokół trzech autokarów. Gdy Kadafi rozpoczął swoją kolejną anty-zachodnią przemowę zaczęło się robic z lekka nieprzyjemnie. Po chwili wpadliśmy do autokaru jak oparzeni a dzielny kierowca ruszył powoli do przodu przeciskając się przez gęsty, wrogo nastawiony tłum. Jechaliście kiedyś autokarem, który próbują przewrócic dziesiątki rozwścieczonych ludzi, walą po nim rękami i rzucają w szyby czym popadnie ? Nie polecam.

    Chciałem Wam tak na prawdę powiedziec, że wtedy, te parę lat temu kiedy wróciłem do Polski i opowiadałem rodakom co się tam zdarzyło to ludzie patrzeli na mnie jakbym przyleciał z kosmosu, po drodze zwariował i opowiadał na miejscu niestworzone rzeczy. Naprawdę, wiedza przeciętnego mieszkańca naszego kraju na temat tej zupełnie odmiennej kultury i jej zasad była wtedy prawie zerowa. Ze - ro - wa.

    My zetknęliśmy się z nią już wtedy, lata temu w gwałtownym kontakcie na żywo ze zdeterminowanymi ludżmi, którzy wierzyli w to co robią i ich wiara była niczym niezachwiana.

    Mówiąc krótko, jeśli nic się tutaj nie zmieni to Europa ma przejebane.