To jest dopiero jazda <iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/FZUyH3Fe1yk" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

@ jazda na kuli: tak to jest, jak kości i wiązania nie nadążają w rozwoju za mięśniami. Nie pomagał fakt, że lubiłem cisnąć na wysokich biegach. Teraz po górach już tylko na piechotę i też jest fajnie :) Inaczej, ale wcale nie gorzej. Rower jeszcze posiadam, ale nie korzystam, odkąd mam moto. Pomijając dolegliwości zdrowotne, to jak mam czas i pogodę na jeżdżenie, to wiadomo co wybiorę ;)

@ gregor1365: testy opon czytam dla poznania jak się nazywają aktualne modele poszczególnych producentów, bo to jedyne wiarygodne informacje :D Jak masz czas, to możesz zrobić porównanie kilku testów, czy da się zauważyć jakiś trend.

Normalnie korzystam z dopasowywarek opon na stronach producentów:
http://www.michelin.pl/opony-motocyklowe/
http://www.pirelli.com/tyre/pl/pl/motorcycle/genericContent/fitment.html
http://www.bridgestone.pl/opony-motocyklowe/

Osobiście skłaniam się ku tym dwóm ostatnim producentom, choć aktualnie Kawasaki do Dużego Zeta montuje Dunlopy D214 (podobno dobre, ale sam nie testowałem).

Jakimś źródłem informacji jest strona http://www.moto-opinie.info/ Moje Angel ST są najbardziej komentowanymi oponami i zgadzam się z tym, co tam o nich napisano.

Nie potrafię teraz przypomnieć sobie źródła ani podstawy teoretycznej informacji, ale nie zawsze nowsza wersja opony dla danego motocykla, to lepszy wybór.

Siema Left4dead.

Wpadłem w tę samą pułapkę przy wyborze ogumienia. Jest tego tyle, że głowa ma prawo rozboleć. Dany model opony oznaczony 3, jest według producenta o niebo lepszy od tego z 2, to co to w praktyce oznacza, że ta 3 będzie faktycznie o to niebo lepsza?

Zgłupiałem całkiem i biorąc pod uwagę swoje dotychczasowe doświadczenie i planując trasy motocyklowe na kolejny sezon- zamówiłem te same laczki z którymi kupiłem ZETę czyli Michelin Pilot Power 2CT.

Powód? Oczywiście cena, po drugie mam do nich zaufanie. Na poprzednich przejechałem prawie 11000 km co uważam jest wynikiem bardzo dobrym. Ne palę gumy, nie śmigam na gumie, ale nie sądzę też żebym jeździł potulnie jak baranek. Na przednej oponie można by jeszcze wiosną pojeździć, ale tył to już masakra. Oczywiście zakładam nowy komplet.

Przez te dwa sezony po prostu cieszyłem się jazdą. Do tej pory kojarzę solidne 3 uślizgi tylnego koła na wyjściu z zakrętu co miało prawo zakończyć się katapultą i zgruzowaniem maszyny. Uchroniła praca gazem uf... Koszmar motocyklisty.

Z innej beczki.

Zeta aktualnie stoi nagusieńka. Zdemontowałem wszystkie owiefki, zbiornik paliwa. Wymiana filtru powietrza okazała się nie lada wyzwaniem- nad jego otworem montażowym idą dwie piękne pydy instalacji elektrycznej- masakra. W lutym zapowiadają wiosnę, więc czekam sobie spokojnie na wymianę płynu chłodniczego i hamulcowego przy dodatniej temperaturze. Olej zmieniłem jesienią.


Już niedługo się zacznie...

Pozdrawiam.

gregor 1365 - jakie laczki zamówiłeś? :) mnie też czeka wymiana w tym sezonie, myślę o Pirelli Scorpion 2, miały najlepsze testy...a z drugiej strony im dłużej jestem w internecie, tym mniej już wierzę w te testy, opinie itd. większość dzieje się dla kliknięć, wspólnot interesów i coraz ciężej jest znaleźć coś obiektywnego
ptwr2 - trochę raźniej i dobrze wiedzieć, że efekt kolana dotknął nie tylko mnie...z drugiej strony to sam nie wiem, bo nikomu tego nie życzę
calmly - pojeździłbym na rowerku :) od czasu do czasu małą przejażdżkę po płaskim mógłbym zrobić, ale w międzyczasie...sprzedałem rower! :)
Marcin Jan - myślałem o krosie śląsko-hałdowym, ale bez magii gór to już nie to samo

Siema.

Sledzę przedmiotowego bloga od kilku sezonów. W komentarzach wyłem za maszyną której pragnąłem i której nie mogłem jeszcze posiadać, a chciałem dosiadać.

Jako zapalony cyklista wyprzedzany i mijany z zazdrością wąchałem zapach spalin i słuchałem tego ryku wściekłych diabłów.

W tym roku wchodzę w trzeci sezon jazdy motocyklem. Cały czas się uczę. Czytam Wasze komentarze które dają do myślenia, są wartościowe, pozwalają na refleksję. Mamy wszyscy podobnie.

Przedmiotowy blog i zamieszczone opinie pozwalają mi na ogólne ogarnięcie tematu zachęcając do jego pogłębienia. Najfajniejsza jest właśnie możliwość rozwoju własnych horyzontów myślowych, pomijając jednocześnie obecny hejt. Uczymy się w końcu na podstawie rad mądrzejszych, bardziej doświadczonych ludzi.

Panowie i Panie, piszcie. Zawsze ktoś to przeczyta wyciągając coś dla siebie. I to jest bardzo wartościowe.

Zeciuniu moja miła, laczki nowe w drodze?
Tak w drodze mój słodziaku.

Ixilku mój miły zawyjesz po swojemu?

Jak manetę odwiniesz, czemu nie?

No to lecim....

Przed motocyklem było lotnictwo, milsim oraz MTB. Pilotem nigdy nie zostałem; pokonały mnie koszty, układy i nasze lokalne podejście do tematu - zwłaszcza, że podstawy teoretyczne wyniosłem z literatury amerykańskiej i pewne rzeczy nie mieściły mi się w głowie. Przewrotny traf chciał, że tamta wiedza teraz doskonale procentuje w odniesieniu do motocykla. W końcu też się przechyla na zakrętach ;)

Potem najważniejsze były wyjazdy z konkretną ekipą. Tydzień w lesie, 20 - 30 kg na grzbiecie, spanie gdzie popadnie - luksusem było przeczekanie burzy w zapomnianej przez wszystkich ruinie stacji PKP zagubionej wśród nieużytków. W końcu ekipa się rozpadła, każdy w swoją stronę, a następców nie znalazłem. Trafiały się albo dorosłe dzieci bojące się wejść w mundurze do wody albo zwyczajni psychopaci przede wszystkim marzący o wojnie i tym, co się z nią zazwyczaj wiąże. Zresztą po 11 września zmienił się klimat i nadal się zmienia.

Zamiłowanie do włóczenia się po bezdrożach z mapą i kompasem jednak pozostało i realizowałem je na rowerze, dopóki kolana nie powiedziały "dość". Koniec bicia rekordów podjazdu pod ulubione pagórki, eksplorowania śliskich ścieżek i wapieni, prucia w dół gdy jedynym kontaktem z "drogą" były muskane oponami czubki co dziesiątego kamienia wystającego z gliny, całodniowych wypadów z prowiantem w plecaku i GPSem w kieszeni. Naturalnie bez kasku i żadnych innych ochraniaczy! W całej karierze wywaliłem się tylko raz, w mieście przy śmiesznej prędkości - mimo to łokcie goiły się 3 miesiące - na moto pilnuję ubrania... Ostatni sezon terenowy komplet 2.3 (różne bieżniki z przodu i z tyłu) pokonał głównie po asfaltach, aż z miękkiej gumy zostały prawie slicki. Przykro było, gdy spotkani na szlaku rowerzyści mnie wyprzedzali - do tej pory to ja zawsze doganiałem innych.

Wtedy jednocześnie pojawiło się pytanie co dalej oraz zmęczenie ciągłym poszukiwaniem niewygód. Dalej chciałem jeździć na dwóch kołach, bo to jednak jest coś specjalnego, ale zapragnąłem sunąć po równym asfalcie, zamiast po kamieniach ledwie widocznych pomiędzy pokrzywami. Najpierw literatura i godziny spędzone na przetrząsaniu Internetu w poszukiwaniu tych odłamków rzetelnej wiedzy, czym ten motocykl się je? Tym bardziej, że nie znałem osobiście nikogo jeżdżącego. Potem kurs, nie bez przygód i teraz jeżdżę sam. Teraz już nie staram się nikogo gonić na siłę, trzymam własne tempo w zależności od warunków. Raz, że po co ryzykować, a dwa już nie muszę niczego gorączkowo udowadniać - raczej stawiam na spokojny rozwój na wielu płaszczyznach.

Oczywiście myślałem o crossie, ale nigdy jako o podstawowym typie motocykla. Krzaków, błota i kamieni najadłem się już na całe życie i teraz chcę czegoś zupełnie innego; no i fascynacja nakedami zaczęła się wiele lat przed zrobieniem kat. A i nadal jest silna. Po prostu ciekawi mnie jaka jest różnica w stosunku do tego, co pamiętam z roweru. Być może kiedyś wybiorę się na jakąś imprezę, gdzie będę mógł wypożyczyć jakaś mniejszą pojemność i poszukać odpowiedzi na to pytanie.

@ Calmly: znam to uczucie przystawania po drodze, by chłonąć dane miejsce i chwilę. To jest jedna ze składowych odpowiedzi na pytanie dlaczego jeżdżę - właśnie po to, by móc odwiedzać takie miejscówki na uboczu, z dala od zgiełku codzienności.

Trafne spostrzeżenia docierające do czytelnika czyli mnie. Może dlatego że sam mam podobną historię. Wczoraj udało mi się wyciągnąć rower obuty w kostki o szerokości 2.3 które ledwo mieszczą się w ramie, aby wyruszyć w teren wzdłuż rzeki. Błotko było piękne na oswietlonej przez słońce ścieżce. Było idealnie. Spokój całkowity.

Ego potrzebuje być karmione, w szczególności w młodym wieku. Każdy je ma, mniejsze lub większe.
Dojrzałość niweluje chęć udowadniania że jest się super, a wiek nie determinuje tego.

Przyznam że jednym z przyjemniejszych odczuć po jeździe na motocyklu jest spokój i nostalgia parkując na polnym dukcie, kiedy zgasimy motocyklowy silnik.

Może dlatego lubimy wywoływać churagan aby potem nasycać się ciszą?


Pozdro

Only to fly

Rozważałem w ubiegłym roku zakup jakiegoś crossa.
Ino trochę budżetu nie udało mi się nagiąć. Sąsiad mnie namawiał, twierdził że jak nie za bardzo czasu na motowycieczki to taki wypad na crossie nawet na godzinę daje mu taki wycisk że mu starcza. Jak się okazało to wokół naszych miast jest pełno miejsca do latania na crossie i nie trzeba się ścigać ze strażą leśną. Zresztą ja dość często w mojej okolicy widzę gości na crossach, raz że chyba korzystają z tego motocrossu na pograniczu Bytomia i Rudy Śl, koło rzeki Bytomki a dwa latają po hałdach na Lipinach tudziez po innych nie użytkach. Może kiedyś...